ΕΠΙΜΕΛΗΤΕΣ - ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ

Η Γεωργία Κοτρέτσος, Διευθύντρια Δημιουργικού του Πεδίου Δράσης Κόδρα 2013 μιλά στην Νατάσα Δελερή


Εγκαίνια Πεδίου Δράσης Κόδρα
Φωτογραφία: Όλγα Καρίκη

Το Πεδίο Δράσης Κόδρα 2013, με αφορμή τα 150 χρόνια από την γέννηση του Κ. Π. Καβάφη, εμπνέεται από το ποίημα «Τείχη» και κυρίως από το στίχο «Τείχη: A όταν έκτιζαν τα τείχη πώς να μην προσέξω». Τι βλέπει ο επισκέπτης του Κόδρα;

Πολλές εκθέσεις που διοργανώνονται έχουν ως θέμα την οικονομική κρίση και τις αλλαγές που αυτή φέρνει, αλλά οι περισσότερες έχουν την τάση να δείχνουν με το δάχτυλο και ρίχνουν ευθύνες αλλού. Ο συγκεκριμένος στίχος εκτός του ότι είναι πολύ επίκαιρος, μας κάνει να σκεφτούμε εμείς όλοι πώς έχουμε συμβάλει στην κατάσταση, τι στάση κρατήσαμε οι ίδιοι. Στο φετινό Κόδρα, έχουμε πολλές και ενδιαφέρουσες εκθέσεις. Καταρχάς, έχουμε την καθιερωμένη έκθεση αποφοίτων και τελειοφοίτων των σχολών Καλών Τεχνών της Ελλάδας και του εξωτερικού  Κόδρα Fresh: Πλωτά Τείχη, σε επιμέλεια του Βασίλη Ζωγράφου. Επίσης, την έκθεση The Aesthetics of the Small Act σε επιμέλεια της Adela Demetja, η οποία κατάγεται από την Αλβανία και κατοικεί στην Φραγκφούρτη της Γερμανίας. Η έκθεση είναι μια πολύ σεμνή και μετρημένη σε έργο και ποσότητα και η αλήθεια είναι ότι ήταν και πολιτική η επιλογή μας να συμμετάσχει η Adela, γιατί παρόλο που υπάρχουν τόσοι άνθρωποι που κατάγονται από την Αλβανία και μένουν στη χώρα μας και έχει δημιουργηθεί μια νέα γενιά καλλιτεχνών, βλέπουμε ότι δεν έχουν ανάμειξη στα καλλιτεχνικά και εικαστικά δρώμενα της Ελλάδας. Η άλλη κύρια έκθεση είναι η «ΑΙΔΩ / ΕΔΩ» σε επιμέλεια του Βασίλη Αμανατίδη, 16 καλλιτεχνών που χρησιμοποιούν όλα τα μέσα της σύγχρονης εικαστικής έκφρασης, με κυρίαρχο το video. Το στήσιμο της είναι εναλλακτικό, γίνεται μια προσπάθεια η ανάγνωση της να είναι ποιητική σε ένα μη παραδοσιακό επιμελητικό στήσιμο. Στη συνέχεια έχουμε την  έκθεση ΒΑΝΓΚΑΡΝΤ σε επιμέλεια της Άννας-Μαρίας Κάντα, που θα φιλοξενείται στον εκθεσιακό χώρο του Εβραϊκού Μουσείου Θεσσαλονίκης μέχρι τις 30 Νοεμβρίου. Η Άννα- Μαρία Κάντα είναι μια νέα επιμελήτρια, αυτή είναι η πρώτη της έκθεση και σηματοδοτεί  μάλιστα τη συνεργασία μας  με την 4η Μπιενάλε Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης. Το Heroes TV σε επιμέλεια της Αγάθης Δαρλάση, είναι ένα project που αποτελεί πρωτοβουλία μιας σχολής film and video από την Νορβηγία, η οποία έφερε 26 φοιτητές να κάνουν κάποια ντοκιμαντέρ στην Ελλάδα εστιάζοντας σε  πορτρέτα Ελλήνων ώστε να ανακαλύψουν τον σύγχρονο Έλληνα και να σπάσουν το στερεότυπο που κυριαρχούσε στα ΜΜΕ τα τελευταία χρόνια. Είναι δέκα ντοκιμαντέρ που προβάλλουν μια “ματιά” εντός των τειχών. Έχουμε τη διαδικτυακή έκθεση Cyber Art Space σε επιμέλεια του Δημήτρη Μιχάλαρου και του Μπάμπη Βενετόπουλου, η οποία επιχειρεί μια πειραματική προσέγγιση του κυβερνοχώρου ως πραγματική διάσταση διερευνώντας τα λεπτά τείχη/ όρια μεταξύ πραγματικού και εικονικού-δυνητικού. Βέβαια, έχουμε και το παράλληλο πρόγραμμα που συγκροτείται από τέσσερα δρώμενα. Το  CUT Project/ DE- FENCES (σύλληψη – δραματουργία – σκηνοθεσία: Μαρίλλη Μαστραντώνη) στο οποίο παρουσιάζεται το βίντεο μιας performance που επίσης επικεντρώνεται στο θέμα των τειχών. Η έκθεση This Wall Will Fall σε επιμέλεια των Ιωάννα Σουρούδη, Κατερίνα Σύρογλου και Μάρω Ψύρρα που συνιστά μια εξίσου σημαντική συνεργασία με έναν ακόμα κορυφαίο θεσμό της πόλης, το Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης.  Επιπλέον έχουμε «Από το Τσαρσί στο Καραμπουρνάκι», δύο εκθέσεις με αρχειακά τεκμήρια του Εβραϊκού Μουσείου Θεσσαλονίκης, οι οποίες συνδέονται με παρεμβάσεις εικαστικών φοιτητών, η μία σε επιμέλεια Ευάγγελου Χεκίμογλου και η άλλη σε επιμέλεια Devin Naar, ενώ δεν πρέπει να ξεχνάμε το 4ο Workshop Νέων Καλλιτεχνών της Μπιενάλε Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης σε επιμέλεια της Αρετής Λεοπούλου και του Θοδωρή Μάρκογλου που θα διεξαχθεί  τον Οκτώβριο.

Έχετε συμμετάσχει στο Κόδρα ως επιμελήτρια τα προηγούμενα χρόνια, αλλά φέτος είναι η πρώτη φορά που είστε μία από τους δύο βασικούς επιμελητές όλου του Πεδίου Δράσης Κόδρα. Πώς σας φάνηκε η όλη εμπειρία;

Σαν καλλιτέχνης, στο Κόδρα ήταν η πρώτη έκθεση που έκανα στην Ελλάδα το 2006, με καλλιτεχνικό διευθυντή τότε τον Χρήστο Σαββίδη. Για μένα ήταν η πρώτη καλή εμπειρία που είχα, το Κόδρα ήταν εξαιρετικό. Από την άλλη όταν είσαι στη διεύθυνση όλης αυτής της διοργάνωσης, έχεις να αντιμετωπίσεις τον “δεινόσαυρο” της γραφειοκρατίας της χώρας. Βέβαια, η δική μου απασχόληση είχε να κάνει με το δημιουργικό κομμάτι του Κόδρα φέρνοντας σε επαφή άτομα από το εξωτερικό με το φεστιβάλ. Αντιλήφθηκα όμως με θλίψη πόσο δυσκίνητος είναι αυτός ο “δεινόσαυρος” και πόσο πολύ λίγα μπορεί να προσφέρει στον πολιτισμό. Είναι ανούσιο να λέμε ότι με αυτά τα λίγα χρήματα μπορούμε να παράγουμε πολιτισμό. Ο πολιτισμός χρειάζεται και χρήματα και υποστήριξη. Με στεναχωρεί πάρα πολύ έχοντας αυτή τη θέση, να βλέπω ότι η εργασία συνάδελφων μου και πάρα πολλών άλλων συμπεριλαμβανομένης και εμένα, δεν αντιστοιχεί με την αμοιβή τους. Είναι και ένας βασικός λόγος που νομίζω ότι  θα το σκεφτώ για να συμμετάσχω από ανάλογη θέση.

Η οικονομική κρίση στην Ελλάδα έχει επηρεάσει και τον καλλιτεχνικό χώρο. Πώς βλέπετε την κατάσταση όσον αφορά τους καλλιτέχνες και κυρίως τους νέους;

Το Κόδρα είναι και πάντα ήταν πολύ καλό για τους νέους καλλιτέχνες. Θα έλεγα ότι είναι απαραίτητο. Ειδικά για τους νέους καλλιτέχνες, ο Βασίλης Ζωγράφος κάνει εξαιρετική δουλειά συγκεντρώνοντας έναν πυρήνα τους για το Κόδρα Fresh. Αυτοί που θέλουν να δουλέψουν, δουλεύουν. Αλλά δεν υπάρχουν θεσμοί υποστήριξης, ούτε για τους παλιούς ούτε για τους νέους. Το εμπορικό σύστημα βρίσκεται στα χειρότερα του, άρα ούτε οι γκαλερί μπορούν πλέον να στηρίξουν νέους καλλιτέχνες όπως μπορούσαν παλιότερα με αποτέλεσμα να έχουν μείνει πολλοί άνθρωποι μετέωροι. Επιπλέον, παρά τις προσπάθειες που έχουν γίνει, δεν έχουν καταφέρει να δημιουργήσουν δευτερογενή αγορά και το πιο λυπηρό είναι ότι δεν υπάρχει επιμελητικό ενδιαφέρον από το εξωτερικό. Δεν υπάρχει περιέργεια  για να ψάξουν να δουν τι τέχνη παράγεται στη χώρα μας, πράγμα που είναι αξιοσημείωτο αφού εξαιτίας της οικονομικής κρίσης, τα ΜΜΕ είναι στραμμένα πάνω μας. Το βασικό είναι ότι με την κατάσταση που επικρατεί στην Ελλάδα, θα χαθούν πράγματα που είναι πολύ σημαντικά για τον πολιτισμό. Θα μπορούσαμε να πούμε μόνο καλά λόγια για χίλιους ανθρώπους που αυτό βέβαια ισχύει, αλλά από την άλλη δεν μπορούμε να χαϊδεύουμε ένα σύστημα το οποίο έχει βαλτώσει. Κάποιος πρέπει να σώσει τις εικαστικές διοργανώσεις όπως το Κόδρα και ό,τι άλλο παράγει πολιτισμό. Στέλνω SOS από την κοιλιά του δεινοσαύρου.





Λίγα λόγια με τον Βασίλη Σκρίμπα για την performance του «ΚΗΠΟΣ- ΕΔΩ»

Του Χρήστου Πατσάκα

Ο Βασίλης Σκρίμπας συμμετέχει στο φετινό festival Action Field Kodra παρουσιάζοντας μία in situ performance με τίτλο «ΚΗΠΟΣ- ΕΔΩ», στην έκθεση που επιμελείται ο Βασίλης Αμανατίδης «Αιδώ/Εδώ». Ο όρος in situ αναφέρεται «σε ένα τεχνούργημα το οποίο δεν έχει μετακινηθεί από την αρχική θέση απόθεσης του. Το να είναι ένα τεχνούργημα in situ είναι κρίσιμο στην ερμηνεία αυτού και, επομένως, στον πολιτισμό ο οποίος το διαμόρφωσε», σύμφωνα με τον ορισμό της Wikipedia.

Στην performance του, που διαρκεί μία με μιάμιση ώρα, βλέπουμε έναν άνθρωπο, χωρίς σεξουαλικό φύλο, να βιώνει μια μοναχική, πολύ προσωπική κατάσταση σε απόλυτη ησυχία. Ο ήρωας καθώς περνάει η ώρα δένεται μοναχός του με ένα σχοινί, τα δεσμά άλλοτε σφίγγουν και άλλοτε χαλαρώνουν ενώ κάποτε καταφέρνει να καπνίσει ή να βάψει τα χείλη του με κραγιόν.




Πλησιάζω τον Βασίλη αμέσως μετά το πέρας της performance του θέλοντας να μάθω παραπάνω λεπτομέρειες για την παρουσίαση του. Ο ίδιος είναι αρκετά λακωνικός.  Προτιμά να εκφράζεται μέσα από την δουλειά του την οποία δεν θέλει να την αναλύει περαιτέρω. Όσον αφορά τον εαυτό του επιθυμεί να μην προσδώσει κάποια ιδιότητα, καλλιτεχνική ή άλλη αν και έχει συμμετάσχει σε θεατρικές παραστάσεις στη Θεσσαλονίκη σε ερασιτεχνικό επίπεδό ενώ είναι η πρώτη φορά που παρουσιάζει κάτι τέτοιο στα πλαίσια ενός festival. Η συμμετοχή του προέκυψε ύστερα από πρόταση του Βασίλη Αμανατίδη, «ο οποίος είχε δει μία παρόμοια performance μου και μας συνδέει μία προσωπική σχέση» όπως επισημαίνει (ο Βασίλης Σκρίμπας).

Σε πολύ ήρεμο τόνο αναφέρει ότι η performance αυτή είναι μία προσωπική διαδικασία που ξεκινάει από εσωτερική του ανάγκη και κάθε φορά έχει διαφορετικό αποτέλεσμα άλλοτε βασανιστικό και άλλοτε απολαυστικό. Στην ερώτηση αν κάθε φορά αυτοσχεδιάζει απαντάει «υπάρχει ένα πλαίσιο στο οποίο κινούμαι αλλά μπορεί να ειπωθεί ότι είναι και ένας αυτοσχεδιασμός». 


Κλείνοντας την κουβέντα μας τον ρωτάω αν θέλει να προσθέσει κάτι, αμέσως μου απαντάει «ευχαριστώ πολύ την Έυα για την πολύτιμη βοήθεια της».


Ο Δημήτρης Μιχάλαρος Chief Director του Πεδίου Δράσης Κόδρα 2013, μιλά στην Σταυρούλα Αρναούτη.


Εγκαίνια Πεδίου Δράσης Κόδρα 2013 
Φωτογραφία:Όλγα Καρίκη

Μέρος δέυτερο 

   -Θα θέλατε να μου πείτε και κάποια λόγια για την έκθεση που συνεπιμελείσθε με τον Μπάμπη Βενετόπουλο, το Cyber Art Space;

Το Cyber Art Space είναι ένα απο τα κομμάτια στο οποίο επενδύει το Πεδίο Δράσης Κόδρα και για τα επόμενα χρόνια πάρα πολύ. Μιλάμε για μια διαδικτυακή έκθεση η οποία πρεσβέυει τον κυβερνοχώρο σαν έναν πραγματικό χώρο και το λέω αυτό διότι καλλιτεχνικήν την αδεία ο καλλιτέχνης μπορεί να μπεί σε έναν τέτοιο προβληματισμό και μέσα σε μια τέτοια διερέυνηση. Η αλήθεια είναι οτι σήμερα ο δημόσιος χώρος στο μυαλό κάποιου ανθρώπου που περνάει παραπάνω απο το μισό της μέρας του στον υπολογιστή είναι ίδιος με τον κυβερνοχώρο, δύο έννοιες ταυτόσημες πιά. Τουλάχιστον εγώ ώς ένας τέτοιος δεν αντιλαμβάνομαι διαφορετικά τους δύο χώρους, το θέμα είναι όμως οτι τους αντιλαμβάνομαι σαν χώρους. Άρα το Cyber Art Space έρχεται να μελετήσει τη <φυσική> του κυβερνοχώρου. Πώς δηλαδή έχει διεισδύσει μέσα σε αυτόν ο άνθρωπος και πως κινείται – αλλά με πραγματικές συνθήκες του κυβερνοχώρου. Να εξηγήσω λιγάκι τί εννοώ. Όταν για παράδειγμα ο άνθρωπος κάνει μια κατάδυση και πηγαίνει στο βυθό της θάλασσας, αυτό δεν είναι η φυσιολογική του δυνατότητα είναι μια δυνατότητα που αποκτά μέσα απο την τεχνολογία που έχει αναπτύξει και του δίνει την δυνατότητα να φτάσει στον βυθό της θάλασσας που υπο άλλες συνθήκες δεν θα μπορούσε να ζήσει σε αυτό το περιβάλλον. Ακόμη ένα παράδειγμα είναι όταν ο άνθρωπος πήγε στο διάστημα. Χρησιμοποιούμε την τεχνολογία μας για να μπορέσουμε να περπατήσουμε στο φεγγάρι. Με την ίδια λογική αντιλαμβανόμαστε στο Cyber Art Space, το τερματικό μέσα απο το οποίο μπαίνουμε μέσα στον κυβερνοχώρο. Το βλέπουμε σαν μια διάσταση. Θα μπορούσαμε ακόμη να παίξουμε και με την έννοια κάποιων φυσικών περιβάλλοντων στα οποία λείπουν κάποιες απο τις φυσικές ιδιότητες του φυσικού μας χώρου. Υπο μια έννοια άμα δούμε το άτομο σαν ένα φυσικό περιβάλλον, σαν ένα μικρόκοσμο, το μικρόκοσμο του ατόμου, το φέρνουμε σαν παράδειγμα πολλές φορές διότι είναι ένας φυσικός χώρος, ένας μικρόκοσμος στον οποίο υπάρχουν όλες οι φυσικές ιδιότητες του πραγματικού μας χώρου εκτός απο την βαρύτητα η οποία είναι είτε σε μηδενικές μορφές είτε δεν υφίσταται καθόλου, έτσι λέει η φυσική. Με την ίδια λογική λοιπόν γιατί να μην δούμε και τον κυβερνοχώρο σαν έναν χώρο στον οποίο δεν υπάρχει βαρύτητα και στον οποίο ίσως κάποιες απο τις αισθήσεις μας λειτουργούν διαφορετικά. Υπο αυτό το πρίσμα να δούμε λοιπόν αυτό το φυσικό χώρο ώς ένα διαφορετικό χώρο που κινούμαστε διαφορετικά, επεμβαίνουμε σε αυτόν διαφορετικά, επικοινωνούμε διαφορετικά, ζούμε γενικά διαφορετικά. Τώρα αν η εικονικότητα με την οποία τον περιγράφουμε μέχρι στιγμής-  εδώ είναι η κριτική μας και ίσως και το σχόλιο το οποίο χρησιμοποιούμε σαν αφετηρία για να πάμε βαθύτερα στην έρευνα.

   -Στην δική σας έκθεση τι σηματοδοτούν τα τείχη;

Στην συγκεκριμένη περίπτωση τα τείχη είναι η πεπατημένη που έχουμε μάθει να αντιλαμβανόμαστε τα πράγματα. Το τείχος που πάμε να σπάσουμε μέσα απο το Cyber Art Space είναι κάτι που αφορά σε πρώτο επίπεδο καθαρά την τέχνη και την έρευνα στην τέχνη, αλλά σε δέυτερο στάδιο την ίδια την κοινωνία. Μιλάμε για έναν χώρο τον οποίο πρέπει να αντιληφθούμε διαφορετικά, έναν χώρο ο οποίος έχει μπεί στη ζωή μας, περνάμε αρκετό χρόνο σε αυτόν, έναν χώρο που η εικονικότητά του είναι μόνο στην αντίληψή μας. Εμείς μπαίνουμε μέσα στον κυβερνοχώρο και φτιάχνουμε τρισδιάστατες κατασκευές που μοιάζουν με σπιτάκια, δεν χρειάστηκε όμως ο κυβερνοχώρος ποτέ ούτε ζήτησε ποτέ για να κινηθείς σε αυτόν, σπιτάκια. Έχουνε μια χρηστικότητα αυτές οι εφαρμογές. Ναί έχουμε τον κυβερνοχώρο να είναι ένα πολύ καλό εργαλείο να περιγράψουμε τρισδιάστατα ίσως χώρους ή να επέμβουμε και να κάνουμε εικονικές απεικονίσεις αλλά δεν είναι αυτή φυσική που αφορά την τέχνη σήμερα. Ακόμη και στο φεγγάρι αν πάει ο άνθρωπος μιας και το έφερα σαν παράδειγμα πριν, πάλι θα κτίσει αρχιτεκτονήματα για να στεγαστεί τα οποία θα μοιάζουν στην αρχιτεκτονική την εδώ. Είναι αναγκαίο κακό λόγω του ότι το ακολουθεί μια ιστορία. Άρα ίσως εδωπέρα σπάμε πια τα τείχη γιατί ξεκινάμε να βλέπουμε άλλες διαστάσεις της ζωής μας.


                                                                Σας ευχαριστώ πολύ.


  • Η έκθεση Cyber Art Space είναι αποτέλεσμα μακροχρόνιας καλλιτεχνικής έρευνας, με ανεξάρτητο και διεθνή χαρακτήρα. Περιλαμβάνει έναν καινοτόμο εκθεσιακό διαδικτυακό χώρο, στον οποίο θα εκθέσουν έργα τους καλλιτέχνες από διαφορετικά μέρη του κόσμου, με απώτερο σκοπό τη διερεύνηση του κυβερνοχώρου, ως πραγματική διάσταση και όχι ως εικονική ή δυνητική, με τους δικούς της κανόνες, τις δικές της φυσικές ιδιότητες αλλά και λειτουργικότητα.Η έκθεση φιλοξενείται στους κοιτώνες του πρώην στρατοπέδου Κόδρα.



Σύντομο bio
O Δημήτρης Μιχάλαρος γεννήθηκε το 1981 στα Μέγαρα. Ζεί και εργάζεται στη Θεσσαλονίκη. Απο το 2008 είναι κάτοχος του Master in Fine Arts (MFA) School of the Art Institute of Chicago, με έμφαση στην τεχνολογία της τέχνης (art&technology). Το 2005 αποφοίτησε απο το Τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών της Σχολής Καλών Τεχνών (κατέυθυνση Ζωγραφικής, εργαστήριο: Γ. Γκολφινού) του Αριστοτέλειου Πανεπιστήμιου Θεσσαλονίκης. Το 2006 παρακολούθησε σειρά σεμιναρίων τύπου Masterclass στο International Academy Media &Arts στο Halle της Γερμανίας. Έχει διδάξει σαν instructor στο School of the Art Institute of Chicago. Είναι ο συνεπιμελητής του CyberArtSpace.net (www.CyberArtSpace.net) Chief Director του Πεδίου Δράσης Κόδρα (www.ActionFieldKodra.gr). http://www.dimitrismichalaros.com.


Πηγή:  Κατάλογος 13ης Έκθεσης Σύγχρονης Τέχνης Πρώην Στρατοπέδου Μακεδονομάχου Κόδρα,σελ.157




Ο Δημήτρης Μιχάλαρος Chief Director του Πεδίου Δράσης Κόδρα 2013, μιλά στην Σταυρούλα Αρναούτη.



Exhibition SHAME/ΗΕRΕ Curator  Vasilis Amanatidis
Performance "Full fill, feel fool. Distractive break, destructive break, raw, row. Who? Hu! Hu!"
Artist Dimitris Michalaros
Performers: Dimitris Michalaros, Karen Gina Georgoudi  Opening Action Field Kodra 2013


Μέρος πρώτο

   -Καλησπέρα σας, μπορείτε να μου πείτε λίγα λόγια για την φετινή διοργάνωση; Υπάρχουν κάποιες σημαντικές αλλαγές ή καινούργια πράγματα;

   Υπάρχουν σημαντικές αλλαγές θεωρώ . Καταρχάς ξεκινάμε απο το γεγονός ότι το Κόδρα έχει προσανατολιστεί σε ακόμη πιο πειραματικές μορφές τέχνης, έχει γυρίσει ίσως πίσω και σε αυτό που το έκανε γνωστό, πιο πολύ τουλάχιστον. Φλερτάρει πιο πολύ με τον πειραματισμό κυρίως στο κομμάτι των επιμελειών και των έργων που έχουν επιλεγεί σε πολλές περιπτώσεις. Προσπαθήσαμε ο μέσος όρος ηλικίας  των συμμετεχόντων φέτος στο Κόδρα, της μεγαλύτερης πλειοψηφίας που είναι πάνω απο το 80 τις εκατό, να μην υπερβαίνει τα 40 χρόνια. Μιλάμε λοιπόν για νέους ανθρώπους, με νέες, φρέσκιες ιδέες, ανθρώπους με ανησυχία για το μέλλον τους, γιατί πια θεωρούμε οτι παίρνουμε μια θέση γύρω απο το τί ζούμε στην κοινωνία αυτή την στιγμή. Τολμάω να πώ οτι πολλές φορές η τέχνη ακούγεται πολυτέλεια και επειδή είναι πολυτέλεια σήμερα, όταν γίνεται σωστά, και στο Κόδρα γίνεται πολύ καλή και σωστή δουλειά, πρέπει να την προσέχουμε και να την φυλάμε. Να διαφυλάσσουμε αυτές τις αξίες και αυτά τα events που κρατάνε την ποιότητα σε αυτό το κομμάτι. Σήμερα στην κοινωνία συμβαίνουν τόσο σημαντικά πράγματα που πολλές φορές μας ξεπερνάνε, γιατί είναι θέματα επιβίωσης. Η κοινωνία κλονίζεται σε πάρα πολλά επίπεδα απο τις εξελίξεις στο πολιτικό επίπεδο και απο αυτή τη περιβόητη κρίση, όπως έχουμε ονομάσει αυτό το φαινόμενο εδώ στην Ελλάδα. Λοιπόν, πολλές απο αυτές τις περιπτώσεις που συναντούμε έξω, τα φαινόμενα που βλέπουμε έξω στην κοινωνία ξεπερνούν θεωρώ την τέχνη όταν πρόκειται για επιβίωση. Άρα, το γεγονός οτι εμείς πρέπει να κάνουμε τέχνη, να κάνουμε κάτι που είναι πολυτέλεια όπως είπα πρίν, μέσα σε αυτές τις συνθήκες, δίνει αυτόματα μια πολιτική χροιά διαφορετική στο όλο πράγμα. Θέλουμε να το αντιμετωπίσουμε με σοβαρότητα, το μελετάμε σαν φαινόμενο και αυτό και ερχόμαστε πολλές φορές φέτος, θεωρώ δέυτεροι να τεκμηριώσουμε κάτι που γίνεται έξω στην κοινωνία μέσα απο αυτές τις επιμέλειες και να του δώσουμε μια πνευματικότητα διαφορετική, που πρεσβέυει πάντα η τέχνη.

   -Άρα στο φετινό φεστιβάλ υπάρχει έντονο το σχολιαστικό στοιχείο, του τι γίνεται γύρω μας, τι έχετε να πείτε πάνω σε αυτό;

   Βέβαια και υπάρχει, και τα τείχη απο μόνα τους σαν τίτλος είναι κάτι που περιγράφει αυτή την κατάσταση. Παρόλα αυτά είναι κάτι που περιγράφει και μια κατάσταση στην οποία είμαστε συμμέτοχοι και συνένοχοι υπο μία έννοια. Όταν ο ποιητής λέει: όταν έχτιζαν τα τείχη πως να μην προσέξω σημαίνει οτι κάποιοι έχτιζαν και εγώ το αγνοούσα; Δεν ήμουν εκεί; Δεν ξέρω τι μπορεί να θεωρηθεί αυτό, παρόλα αυτά το γεγονός οτι έγινε εν αγνοία μου, δίνει και ένα μεγάλο μερίδιο ευθύνης σε μένα. Δεν φαίνεται να αποκρυφθηκε γιατί το ζούμε όλοι πιά, απλά ήταν κάτι που μάλλον δεν θέλαμε και εμείς να το δούμε.. Τέλοσπάντων, δεν ξέρω πόσο πέρα μπορώ να πάω σε αυτό το κομμάτι, σίγουρα πάντως η ζωή μας έχει γεμίσει τείχη, υψώνονται μπροστά μας καθημερινά, μας εγκλωβίζουν, μας περιορίζουν, μας μπλοκάρουν τη θέα πολλές φορές και νομίζω τελικά πως πρέπει αυτά τα τείχη να τα ρίξουμε. Απο τη άλλη πλευρά πρέπει και εμείς οι ίδιοι να υψώσουμε τα δικά μας τείχη, διότι τα τείχη δεν είναι μόνο επιθετικά αλλα είναι και αμυντικά, και να προστατέυσουμε την κοινωνία μας με τον τρόπο που μπορούμε απο αυτά τα φαινόμενα. Τώρα βέβαια το εστιάζουμε σε κάτι πολύ πιο πολιτικοποιημένο σαν θέμα και σαν συζήτηση αλλά βλέπω οτι σας ενδιαφέρει και ναι είναι μέρος αυτού όλου του concept


Γνωρίστε την Adela Demetja, επιμελήτρια της έκθεσης <<Η αισθητική της μικρής πράξης>>.



της Σταυρούλας Αρναούτη

   Η Adela Demetja γεννήθηκε στα Τίρανα το 1984, σπούδασε στο Art Academy στα Τίρανα και στο College of Design στην Καρλσρούη, στη Γερμανία. Ως επιστημονική συνεργάτης του Ιδρύματος Robert Bosch Foundation στο Culture Manager from Central and Eastern Europe> για το 2007–2008 εργάστηκε ως έκτακτη επιμελήτρια στο Lothringer 13- Städtische Kunsthalle München. Το 2013 αποφοίτησε Curatorial Critical Studies, Städelschule και Goethe University am Main στη Γερμανία.
    Έχει επιμεληθεί αρκετές διεθνείς εκθέσεις και εκδηλώσεις σε διάφορες Ευρωπαϊκές χώρες. Τα ενδιαφέροντά της επικεντρώνονται στον τομέα των σύγχρονων εικαστικών τεχνών, την πολιτιστική πολιτική και τέχνη και τη θεωρία του κινηματογράφου. Το 2010 ίδρυσε το Tirana Art Lab­­­-Center for Contemporary Art στην Αλβανία το οποίο και διευθύνει τα τελευταία τρία χρόνια. Μεταξύ των καλλιτεχνών που έχει φιλοξενήσει η Adela Demetja σε ατομικές εκθέσεις συγκαταλέγονται οι Damir Ocko και Armando Lulaj.
   Έχει επιμεληθεί θεματικές εκθέσεις μεταξύ των οποίων οι παρακάτω: Voices of Truth (με τους Adrian Paci, Ibro Hasanovic, Damir Ocko, 2012), Feedback 1989 (με τους Roland Albrecht, Stephan Balkenhol, Nikolin Bujari, Uro Djuric, Jakup Ferri, Driton Hajredini, Julia Kissina, Ledia Konstandini, Petrit Kumi, Armando Lulaj, Istvan Laszlo, Jin Lie, Peggy Meinfelder, Anke Mila Menck, Beatrice Minda, Juli Ndoci, Alketa Ramaj, Albrecht Schäfer, Zuzanna Skiba, Kamen Stoyanov, Gabriela Volanti, 2009).
  H έκθεση The Aesthetics of The Small Act, την οποία επιμελείται φιλοξενείται στους κοιτώνες του πρώην στρατοπέδου Κόδρα.  




Πηγή: Κατάλογος 13ης Έκθεσης Σύγχρονης Τέχνης Πρώην Στρατοπέδου Μακεδονομάχου Κόδρα, σελ.114. 


Το χρονικό του CUT Project/De-Fences



Γνωρίζοντας  το cut-project,

Της Αλίκης Χωματά

To 2009 με αφορμή την επέτειο των 20 χρόνων από την πτώση του Τείχους του Βερολίνου και το τέλος του Ψυχρού Πολέμου καθώς και τις αλλαγές που επήλθαν σε πολιτικό, κοινωνικό και οικονομικό επίπεδο, η σκηνοθέτιδα του CUT Project/De-Fences , Μαρίλλη Μαστραντώνη, επιδόθηκε σε μια ενδελεχή έρευνα προκειμένου να ψηλαφίσει την ελληνική ταυτότητα σε αυτή τη νέα ευρωπαϊκή γεωγραφία.

Αναλυτικότερα το project μέσα από την έρευνα και τη διαμονή μιας βασικής καλλιτεχνικής ομάδας του θεάτρου Εντροπία σε πρώην και νυν «διχοτομημένες» περιοχές όπως το Βερολίνο, την Κύπρο, την Παλαιστίνη και το Κόσοβο μέσα από συνεργασία με τοπικούς θεσμούς και ντόπιους καλλιτέχνες, κατέληξε σε ένα ανοιχτό για το κοινό παραστατικό γεγονός, το οποίο αποτέλεσε τμήμα μιας εν εξελίξει διαδικασίας.

Κορύφωση όλης αυτής της προσπάθειας υπήρξε η συνάντηση όλων των συμμετεχόντων καλλιτεχνών στην Αθήνα, στην επονομαζόμενη performance πολυμέσων που φέρει τον τίτλο De-fences, η οποία δομείται πάνω στην έρευνα ποικίλου εξω-θεατρικού υλικού και αυτοσχεδιασμών εμπνευσμένων από φωτογραφίες, εικόνες, ρεπορτάζ και κείμενα.

Το τελικό θέαμα, στην πρώτη του μορφή ήταν κάτι ανάμεσα σε web installation και performance ,παρουσιάστηκε ζωντανά στην Αθήνα ενώ παράλληλα προβλήθηκε σε πραγματικό χρόνο μέσω live-streaming στο Διαδίκτυο στον Χώρο Τέχνης K-Salon στο κέντρο του Βερολίνου, όπου το εκεί κοινό μπορούσε να επιδρά μέσω ειδικά σχεδιασμένων επιφανειών διάδρασης που προσφέρουν οι νέες τεχνολογίες.

Έκτοτε το De-Fences εστίασε εννοιολογικά σε πιο λεπτές υπάρχουσες διακρίσεις και διαχωρισμούς εντός του αστικού περιβάλλοντος του «ενθυλακωμένου πολιτισμού» , όπως η προσπάθεια διαχωρισμού του «πρώτου» και των «τρίτων» Κόσμων, το ολοένα και αυξανόμενο χάσμα μεταξύ πλούσιων και φτωχών, τα στρατόπεδα κράτησης παράνομων μεταναστών , την κατασκευή περιχαρακωμένων ιδιωτικών κοινοτήτων…….

Εν συνεχεία ακολούθησε η παρουσίαση του σε διάφορες εκδηλώσεις, χώρους και φεστιβάλ με παρόντα σταθμό την όμορφη πόλη μας ……..

Πηγή: Κατάλογος 13ης Έκθεσης Σύγχρονης Τέχνης Πρώην Στρατοπέδου Μακεδονομάχου Κόδρα,σελ.232







Η διευθύντρια δημιουργικού Γεωργία Κοτρέτσος
της Κατερίνας Καρίκη


Η Γεωργία Κοτρέτσος είναι διευθύντρια δημιουργικού στο Πεδίο Δράσης Κόδρα 2013. Παράλληλα, επιμελήθηκε τον κατάλογο και είχε τον συντονισμό της έκδοσης.



Αναφερόμενη στη φετινή διοργάνωση, σημειώνει: «Το φετινό φεστιβάλ το πεδίου δράσης Κόδρα: “Τείχη” Α όταν έκτιζαν τα τείχη πως να  μη προσέξω, έρχεται σαν μια πρόσκληση να κλείσουμε τα μάτια και να στραφούμε στο παρελθόν. Να εντοπίσουμε τους εαυτούς μας εκεί. Να βρούμε τα σημάδια πάνω στους τοίχους και τελικά να κάνουμε εκείνο το ταξίδι που θα μας φέρει στο σήμερα».



Η Γεωργία Κοτρέτσος γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Είναι πτυχιούχος του School of Art Institute του Σικάγο (MFA Degree) των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής, όπου φοίτησε με πλήρη υποτροφία (2004), όπως επίσης και του Durban Institute of Technology του KwaZulu Natal (BFA Degree) της Νοτίου Αφρικής (2000).



Είναι ιδρυτικό μέλος του Boots Contemporary Art Space, του St. Louis των Η.Π.Α., ιδρύτρια και επικεφαλής έκδοσης του Boot Print, το οποίο είναι ένα έντυπο αφιερωμένο στην σύγχρονη τέχνη και εκδίδεται από το Boots. Έχει παρουσιάσει τη δουλειά της σε ατομικές και ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό, ενώ έργα της περιλαμβάνονται σε δημόσιες και ιδιωτικές συλλογές. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα, τις Η.Π.Α. και τη Νότιο Αφρική.


Φωτογραφία: Όλγα Καρίκη





ΒΑΝΓΚΑΡΝΤ/VANGUARD

Εμπροσθοφυλακή της πολιτικής και της τέχνης


της Νατάσας Δελερή









Όνομα Καλλιτέχνη: Αλέξανδρος Κακλαμάνος
Τίτλος έργου: norizon
Τίτλος έκθεσης: VANGUARD 

“Βανγκάρντ” ονομάζεται η έκθεση σε επιμέλεια της Αννας-Μαρίας Καντά που σηματοδοτεί τη συνεργασία-σταθμό του Πεδίου Δράσης Κόδρα με την 4η Μπιενάλε Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης και το Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης.

Σύμφωνα με την επιμελήτρια: «Αβάν-γκαρντ σημαίνει Εμπροσθοφυλακή, είναι το απόσπασμα στρατιωτών που προηγείται του στρατού. Η έκθεση ΒΑΝΓΚΑΡΝΤ αμφιταλαντεύεται ανάμεσα στη μεταφορική και κυριολεκτική χρήση της λέξης «εμπροσθοφυλακή», ανάμεσα σε μια διακριτή ιστορική κατηγορία και μια συγκεκριμένη πολεμική μέθοδο...» και τελικά  «αναμετράται με ένα βασικό ερώτημα: τι σηματοδοτεί η μετατόπιση της λέξης «εμπροσθοφυλακή» από το πεδίο του στρατού, σε αυτό της πολιτικής και της τέχνης». Τα έργα που συγκεντρώνονται εδώ αντίστοιχα, δεν αποτελούν απλώς “σπουδές” πάνω σε ιστορικά κινήματα των οποίων ο θάνατος έχει προαναγγελθεί εδώ και καιρό. Επισημαίνουν αντιθέτως διαστάσεις της εμπειρίας της εμπροσθοφυλακής. Εντοπίζουν τις ολισθήσεις εννοιών και λέξεων από το πεδίο της μάχης σε αυτό της  πολιτικής και της τέχνης.

Η έκθεση “Βανγκάρντ” θα φιλοξενηθεί  στον εκθεσιακό χώρο του Εβραϊκού Μουσείου Θεσσαλονίκης από τις 10 Σεπτεμβρίου έως τις 30 Νοεμβρίου. Τμήμα της έκθεσης επίσης θα στεγαστεί στο παρακείμενο ιστορικό μνημείο της στοάς του Αγίου Μηνά, τόσο στον υπαίθριο δημόσιο χώρο του όσο και σε καταστήματα του ισογείου της στοάς.

Η επιμελήτρια της έκθεσης Βάνγκαρντ, Άννα Μαρία Κάντα έχει σπουδάσει Μουσειολογία στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών και Θεωρία της Τέχνης στο Goldsmiths College. Ζει και εργάζεται στο Λονδίνο.
Συμμετέχοντες καλλιτέχνες: Tom Crawford, Marcelo de Melo, Mathis Gasser, Patrick Goddard, Natalija Gormalova, Αλέξανδρος Κακλαμάνος, Evariste Maiga, Πάνος Ματθαίου, Steven Morgana, Bijan Moosavi, Αίμη Παλογιαννίδου, Gilbert Richards.






Heroes Tv

Οι ήρωες της καθημερινότητας

της Εβελίνας Συρίγου



Η έκθεση Heroes Tv επιμελημένη από την Αγαθή Δαρλάση πλαισιώνει το φετινό Πεδίο Δράσης Κόδρα παρουσιάζοντας μία σειρά από δέκα ντοκιμαντέρ. Θέμα τους το ταξίδι 26 Νορβηγών φοιτητών, οι οποίοι ταξίδεψαν στην Αθήνα αναζητώντας τους ήρωες της καθημερινότητας στην Ελλάδα της κρίσης. Η Αγαθή Δαρλάση είναι αφηγήτρια ιστοριών, εργάζεται ως θεατρική και κινηματογραφική σκηνοθέτης , σεναριογράφος και video artist. Σπούδασε σενάριο στη Ρώμη και συγκεκριμένα στο Centro Sperimentale αλλά και στο Λονδίνο. Έχει μεγάλη εμπειρία στην κινηματογραφική παραγωγή, έχει εργαστεί ως location producer manager ενώ διδάσκει γενικές αρχές και ιστορία σεναρίου. Το θέμα της έκθεσης της εμπνευσμένο από την επικαιρότητα μας αφορά όλους. Το “Heroes Tv” θα φιλοξενηθεί στους Κοιτώνες, στο στρατόπεδο Κόδρα στην Θεσσαλονίκη.



ΑΙΔΩ/ΕΔΩ



Πέρα από τα Τείχη



της Εβελίνας Συρίγου


 Η έκθεση του Βασίλη Αμανατίδη, Αιδώ/Εδώ φιλοξενείται στο κεντρικό πρόγραμμα  του φετινού Πεδίου Δράσης Κόδρα. Με βασική θεματική τα «Τείχη» και εμπνευσμένη από την ιδιαίτερη χρήση των ομόηχων λέξεων η έκθεση χρησιμοποιεί όλα τα σύγχρονα μέσα εικαστικής έκφρασης, όπως το video. Στο επίκεντρο βρίσκεται η έννοια της αιδούς και του εδώ, δηλαδή του ίδιου μας του εαυτού.  Σύμφωνα με τον δημιουργό, δίνονται απαντήσεις σχετικά με το φάσμα του σεβασμού, του φόβου και του αυτο/ετερο-εγκλεισμού σε επικίνδυνους καιρούς.

Ο Βασίλης Αμανατίδης, γεννημένος στην Έδεσσα το 1970, σπούδασε Ιστορία και Αρχαιολογία στη Θεσσαλονίκη και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στην ιστορία της τέχνης. Εργάστηκε στο Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης ως επιμελητής, στη δραματική σχολή του Κ.Θ.Β.Ε ενώ διδάσκει λογοτεχνία και ιστορία της τέχνης και σε άλλες δραματικές σχολές. Συνδυάζοντας στοιχεία φωνητικά, δραματουργικά, αφηγηματικά, δημιουργεί, με ιδιαίτερη προσοχή στην αρχιτεκτονική σύνθεση, κείμενα που ξεφεύγουν από τους συνήθεις ειδολογικούς διαχωρισμούς και που έχουν ως στόχο την ενεργοποίηση τόσο του νου όσο και των αισθήσεων του αναγνώστη. Από το 1995 δημοσιεύει ποίηση, πεζογραφία, κριτική, άρθρα και δοκίμια σε εφημερίδες και λογοτεχνικά περιοδικά. 

Έχει συμμετάσχει σε σημαντικά φεστιβάλ, όπως την 1η Μπιενάλε Αθήνας το 2006 και την 53η Μπιενάλε της Βενετίας το 2009 και φέτος ήρθε η στιγμή να τον απολαύσουμε στο Πεδίο Δράσης Κόδρα σε μια προσπάθεια διερεύνησης του ζητήματος της μεταφρασιμότητας και της «παιγνιώδους αμφισημίας».

Πηγή φώτο: duendemagazine.gr



Hi- tech art

Του Χρήστου Πατσάκα



Ο Μπάμπης Βενετόπουλος γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1973. Σπούδασε στο τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων  Τεχνών της Σχολής Καλών Τεχνών του Α.Π.Θ. (1996-2002) στο οποίο και διδάσκει ως λέκτορας, ενώ στη συνέχεια ολοκλήρωσε το μεταπτυχιακό πρόγραμμα σπουδών ''Ψηφιακές Μορφές Τέχνης'' της Α.Σ.Κ.Τ (2003-2005).




Η καλλιτεχνική του παραγωγή είναι μεγάλη. Έχει παρουσιάσει τη δουλειά του σε εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Μερικές από αυτές είναι το ''Animacall2011'' στο Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης και το 2010 στο μουσείο Μπενάκη την έκθεση με τίτλο '' Ο χρόνος, οι άνθρωποι, οι ιστορίες τους''. Η πιο πρόσφατη συμμετοχή του είναι  στο ''Refuge project'' στο υπόγειο καταφύγιο του Αδάμαντα της Μήλου τον Ιούλιο του 2013. Μάλιστα είναι ένας από τους πρώτους είκοσι καλλιτέχνες που συμμετέχουν στο cact-e studio, που αποτελεί μια ψηφιακή πλατφόρμα με αντικείμενο την κριτική προσέγγιση και προβολή της σύγχρονης  ελληνικής  εικαστικής παραγωγής.



Χρησιμοποιεί ως κύριο μέσο τις εγκαταστάσεις και γενικότερα την τεχνολογία καθώς θεωρεί ότι είναι ''μια βιωματική ενότητα χώρου- χρόνου- ανθρώπου''. Τα περισσότερα βίντεο του διακρίνονται από χαρακτηριστικά όπως ο περιορισμένος χώρος, η παραμόρφωση και η συστροφή των μελών των σωμάτων που παρουσιάζονται σαν ένα κολάζ. Τα θεματικά μοτίβα που φαίνεται να τον απασχολούν και τα προσεγγίζει άλλοτε σκωπτικά και άλλοτε επιτιμητικά είναι οι σχέσεις εξουσίας μέσα στην οικογένεια και οι συνέπειες της, οι εσωτερικές αναζητήσεις ως αποτέλεσμα αντιδράσεων  που προκάλεσαν σημαντικά γεγονότα, η στρατιωτική θητεία και οι ψυχολογικές γρατζουνιές που αφήνει. Θέματα εν ολίγοις που άπτονται στον εσωτερικό μας κόσμο και τον επηρεάζουν καθοριστικά.


Είναι επιμελητής της έκθεσης Cyber Art Space μαζί με τον Δημήτρη Μιχάλαρο

Πηγή φωτο: http://www.goethe.de





 Κατεδαφίζοντας τα Τείχη.

της Σταυρούλας Αρναούτη




Το Kodra Fresh, για 4η συνεχόμενη χρονιά υποστηρίζει και προωθεί την παρουσία νέων, εκκολαπτόμενων καλλιτεχνών, δίνοντας την ευκαιρία σε απόφοιτους και τελειόφοιτους των σχολών  Καλών Τεχνών της Ελλάδας και του εξωτερικού  να συνδιαλεγούν με αναγνωρισμένους καλλιτέχνες και να προβάλουν το καλλιτενικό τους έργο.
    
Το φετινό Kodra Fresh  σε επιμέλεια του Βασίλη Ζωγράφου, εμπνεσμένο από το ποίημα του Κωνσταντίνου Καβάφη «Τείχη», φέρει τον τίτλο Πλωτά Τείχη, παρουσιάζοντας την απόπειρα του καλλιτέχνη αλλά και του καθενός απο μας, να αποδεσμευτεί σε αυτή την δύσκολη κοινωνική και οικονομική συγκυρία απο κάθε είδους περιορισμούς και όρια που του εχουν επιβάλλει.
    
Σε μια προσπάθεια να γεφυρωθεί το χάσμα μεταξύ του καλλιτέχνη και του πολίτη ο Βασίλης Ζωγράφος σημειώνει: «Είμαστε αναμφίβολα σε μια οριακή  ιστορική στιγμή, όπου το υποκείμενο  «καλλιτέχνης» και το υποκείμενο «πολίτης» λόγω της πίεσης και του αδιεξόδου έχουν διευρυμένες αντένες καθώς και αναζητήσεις σε στάσεις και προτάσεις που θα μιλήσουν με αμεσότητα  για τη νέα φύση των πραγμάτων. Οι πολίτες ίσως μπορέσουν να ακολουθήσουν τους «παλαβούς» καλλιτέχνες γιατί τώρα μπορούν να αντιληφθούν καλύτερα τη γνησιότητα της ανησυχίας τους, επιβεβαιώνοντας τη ρήση του Καμύ: «η δημιουργία είναι το μόνο που εξασφαλίζει δυο ζωές». Η κατάργηση του φόβου, η έρευνα και η κατανόηση του τρόπου αντίληψης καθώς και οι κοινές συνιστώσες για μια διευρυμένη αισθητική αντίσταση, αποτελούν στόχους  του εγχειρήματος.»
    
Η έκθεση θα πραγματοποιηθεί στο κτήριο του πρώην Διοικητηρίου του στρατοπέδου Κόδρα, που φιλοξενεί το Kodra Fresh 2013.

Λίγα λόγια για τον Βασίλη Ζωγράφο.
Ο Βασίλης Ζωγράφος γεννήθηκε στη Μυτιλήνη το 1965. Σπούδασε στη Σχολή Καλών Τεχνών του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης {1987-1992}.Στο χρονικό διάστημα 1993-1995, ως υπότροφος του Ολλανδικού Κράτους και του Ιδρύματος "Λίλιαν Βουδούρη", παρακολούθησε και ολοκλήρωσε το μεταπτυχιακό τμήμα της Ακαδημίας Καλών Τεχνών του Groningen της Ολλανδίας. Το 2002, ολοκλήρωσε το διατμηματικό μεταπτυχιακό πρόγραμμα της Πολυτεχνικής Σχολής του Α.Π.Θ., με κατεύθυνση β "Προστασία, Συντήρηση και Αποκατάσταση ΄Έργων Τέχνης και Μηχανισμών". Από το 2002 έως το 2007 δίδασκε σχέδιο και ζωγραφική ως επισκέπτης καθηγητής στην Ecole Régionale de Beaux Arts de StEtienne. Ζει και εργάζεται στη Θεσσαλονίκη. 

ΠΡΟΣΦΑΤΕΣ ΑΤΟΜΙΚΕΣ ΕΚΘΕΣΕΙΣ:
2011 "A puff of air is an eventMirta Demare Gallery, Ρότερνταμ Ολλανδία.
2010 I.M.A.R.E.T. Contemporary Art Projects, Καβάλα.
2009 Γκαλερί Μπαταγιάννη, Αθήνα.
2006 Γκαλερί "Tsatsis projects/Artforum", Θεσσαλονίκη. 


                                               



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου